AZIZ NESIN´IN SIIRLERI
67.YAS
Benim dogdugum gün Günler uzamaya baslar Öyle bir ölecegim ki Geceler uzamaya baslayacak Ve öyle bir ölecegim ki Günlerle gecelerden baska Hiçkimse öldügümü anlamayacak
ACININ DUVARI ASILINCA
Kendisi çatlamadan Topragi çatlatamaz tohum Asmisim sinirini mutsuzlugun Ayrimsayamiyorum bile öyle mutsuzum Acisini artik duyamiyorum Ki kendim öyle bir aci olmusum Nasil görmezse göz kendini Kendimi ariyor bulamiyorum.
ARKADASIM BADEM AGACI
Sen agaçlarin aptali Ben insanlarin Seni kandirir havalar Beni sevdalar Bir iliman hava esmeye görsün Düsünmeden gelecek karakis.. Açarsin çiçeklerini .. Bense hayra yorarim gördügüm düsü... Bir güler yüz bir tatli söz.. Açarim yüregimi hemen Yemise durmadan çarpar seni karayel Beni karasevda Hemde bilerek kandirildigimizi Kaçinci kez baglanmisiz bir olmaza Koo desinler bize saskin Sonu gelmesede hiç bir askin Açalim yinede çiçeklerimizi Senden yanayim arkadasim Havani bulunca aç çiçeklerini Nasil açiyorsam yüregimi Belki bu kez kis olmaz Bakarsin sevdan düs olmaz Nasil vermissem kendimi son sevdama Vur kendini sen de bu güzel havaya
BOSUNA
Sen yoksun......... Bosuna yagiyor yagmur... Birlikte islanmayacagiz ki..... Bosuna bu nehir...... Çirpinip pirpirlanmasi..... Kiyisinda oturup göremeyecegiz ki... Uzar uzar gider.. Bosuna yorulur yollar.. Birlikte yürüyemiyecegizki.. Özlemlerde ayriliklar da bosuna Öyle uzaklardayiz.. Birlikte aglayamayacagiz ki Seviyorum seni bosuna.. Bosuna yasiyorum Yasami Bölüsemiyecegiz ki ...
ÇOCUKLARIMA
Diyelim islik çalacaksin islik Sen islik çalinca Ne islik çaliyor diye sasacak herkes Kimse çalamamali senin gibi güzel Örnegin kiyiya çarpan dalgalari sayacaksin Senden önce kimse saymamis olmali Senin saydigin gibi dogru ve güzel Hem dalgalari hem saymasini severek De ki sinek avliyorsun sinek En usta sinek avcisi olmalisin Dünya sinek avcilari örgütünde yerin basta Örgüt yoksa seninle baslamali Say ki hiçbir isin yok da düsünüyorsun Düsün düsünebildigince üç boyutlu Amma da düsünüyor diye sassin dünya Sanki senden önce düsünen hiç olmamis Dalga mi geçiyorsun düsler mi kuruyorsun Öyle sonsuz sinirsiz düsler kur ki çocugum Düslerini som somut görüp sassinlar Böyle bir dalgaci daha dünyaya gelmedi desinler Dünyada yapilmamis isler çoktur çocugum Derlerse ki bu isler biseye yaramaz De ki bütün ise yarayanlar Ise yaramaz sanilanlardan çikar
ÇOGALMAK
Kalabalikta kalabalikça yalnizlik Yalnizladikça birbirimizi Haydi çogalalim Çogaltarak kendimizi Bir canim çogal da bin can ol Isit yaslilarin yalnizliklarini ilinsin üsümüslügü birakilmislarin Çogalin dudaklarim çogalin sonsuz Öpün bütün aglayan çocuklari kimsesiz Çogal gözlerim çogal Gör bütün görmeyenlerde yapayalniz Ellerime tutunun ellerime çogalin Oksayin sevecenlikle çocuklari Hiçkirirlarken uykularinda bile
DAR DÜNYA
Yüregim gövdeme sigmiyor Gövdem odama Odam evime sigmiyor Evim dünyaya Dünyam evrene sigmiyor Patlayacagim Acimin acisindan susmusum Ki suskunlugum göklere sigmiyor Böyle bir aciyi kimlere nasil anlatacagim Gönül dar geliyor sevgime Kafam beynime Ah sakaklarim Çatlayacagim Anladim artik anladim Kimselere anlatamayacagim
EN UZUN MARATON
Yüz metrede beni herkes geçer Dörtyüz metrede pekçoklari Geçer çogu sekizyüz metrede Ama ben birakmam yarisi Beni bin metrede geçersin Ben yine kosarim Onbin metrede öndesin Kosarim ben yine Yirmi kilometrede geçersin Hep kosmaktayim Otuz kilometrede Kirk kilometrede de geçersin Ben kosuyorum hâlâ Ama ellinci Yada altmisinci kilometrede Solugun tükenip bir yerde Dayanamaz düsersin Bak kosuyorum hâlâ Çünkü ben bir yasam maratoncusuyum Buyüzden yasamin en yalniziyim Bu sonsuz yarisin sonunda Beni geçemezsin Ölümün en büyük ödül oldugunu bilemezsin Yine ben olurum ilk gögüsleyen ölümü
KENDIME ÖGÜT
Uslanma hiç hep deli kal Büyüme sakin çocuk kal Es deli deli böyle kal Son harmaninda sevdanin Tüken toz toz savrula kal Suçüstü bulmali ölüm Ölürken de sevdali kal ...
KONSER
Simdiden duyuyorum Hersey birdenbire olacak Suramda bir kilcal damar Yada beynimde bir sinir ucu O anda biyerlere atilmis eski bir kemanin Yalnizliktan gerilmis bir teli kopacak Yada terkedilmis bozuk bir piyanodan Tek notalik si minörden bir ses çikacak Karanlikta ve yalnizken dinlemeli Bu konser modasi geçmis adamin Yasami boyunca sunmak isteyip de Veremedigi ilk ve son konser olacak
ÖLÜME EGILMEK
Uyumaya degil Rüyalarima gidiyorum Orada yasayacagim istegimce Uyanikken hiç yasayamadigim Hepsi de gençti güzeldi Sevdim sevildim diye aldanarak Son gördügüm onlar olacak Bunca yildir sevgiye dayanamadigim Ölüme degil Sonsuzluga gidiyorum Orda dinlenecegim gönlümce Yasarken hiç mi hiç dinlenemedigim Kalemim yine elimde Kagitlarim da önümde Son uykusunda düsecek basim Sagligimda hiç egmedigim
OKUL
Mapus dami bana çok sey ögretti Ama en çok sabretmeyi Yalnizken kalabalik olmayi Kalabaliktayken de kendimle kalmayi Ve sürekli kavga edip Durmadan kendimle barismayi Hiç göçünüp yüksünmeden Ihanetlere katlanmayi Bes metrede besbin metreyi yürümeyi Ve duvarlarin darliginda Dünyalari dolasmayi Ve hepsinden de çok Bütün yuvarlaklari yüregimde bileyip sivriltmeyi Insan olmayi insan olmayi
SEN SÖYLEMEDEN DE BILIYORUM
Seziyorum ki kaçacaksin.. Yalvaramam kosamam Ama sesini birak bende Biliyorum ki kopacaksin Tutamam saçlarindan Ama kokunu birak bende Anliyorum ki ayrilacaksin Cok yikkinim yikilamam Ama rengini birak bende Duyumsuyorum ki yiteceksin En büyük acim olacak Ama isini birak bende Ayrimsiyorum ki unutacaksin Aci kursun bir okyanus Ama tadini birak bende Nasil olsa gideceksin Hakkim yok durdurmaya Ama kendini birak bende
SIVAS ACISI
Ben tanirim Bu bulut bizim oranin bulutu Hemseriyiz ne de olsa Benim için kalkmis ta Sivas'tan gelmis Yurdumun bulutu Basimin üstünde yeri var Ben bilirim Bu rüzgâr bizim oranin rüzgâri Hemserimiz ne de olsa Benim için kopup gelmis yayladan Yurdumun rüzgâri Kurutsun diye akan kanlarimi Ben anlarim Bu aci bizim ora isi hançer acisi Bir ülkedeniz ne de olsa Ayni dili konussak da Anlamayiz birbirimizi Hançerin nakisi Tanidim acisindan Sivas isi Ben duyarim duyumsarim Bizim oranin sizisi bu Binip kara bir buluta Sivas ilinden Sivas rüzgârinda uçup gelmis Helallik dilemeye Ey yüregimin onmaz acilari Ey beynimin dinmez sancilari Suç ne bende ne de sende Suç seni karanliklara gömenlerde Ne de olsa yurttasimsin Kapali olsa da bütün vicdan kapilari yüzüne Bilmelisin bir yerin var canevimde
SIIRE TUTUNMAK
Yok baska hiçbir umarin En granit kayanin en ortasinda Balta girmemis karanliklarinda kipirtisiz Ya ölmektir kurtulusun Yada siir tutunmak O en gergin tele söyle bir dokun Son tiniyla tel kopsun Ayak sesleri duyulsun ölümün Her yanin her yönün çikmaz Nereye baksan yok Hiç bile hersey sayilir o bulundugun yerde Kurtarirsa kurtarir ancak Yine siire tutunmak.
ZORLA
Kendiligimden siir yazmadim Siir yazdirtti kendini Hiçbir seviyi ben birakmadim Seviler biraktirtti kendini Kaçmadigima bakmayin siz Dögüstümse namus deyip Hiçbir kavgayi ben çikarmadim Kavgaya zorladilar beni Bu amansiz yarisa kendim girmedim Soluk soluga yarista buldum kendimi Gönüllü katilmadim hiçbirine Istesem de istemesem de yarisa kattilar beni Biliyorum ki yazilan artik yasanmaz Ben yazmak istemedim Yasamak istedim sevgimi Kendileri yazdirttilar kendilerini